NUMARALI
HADİS-İ ŞERİF:
12 - (2880) حدثنا
عبيدالله بن
معاذ العنبري.
حدثنا أبي. حدثنا
قرة بن خالد
عن أبي
الزبير، عن
جابر بن عبدالله،
قال:
قال
رسول الله صلى
الله عليه
وسلم "من يصعد
الثنية، ثنية
المرار، فإنه
يحط عنه ما حط
عن بني
إسرائيل".
قال فكان أول
من صعدها
خيلنا، خيل
بني الخزرج.
ثم تتام
الناس. فقال
رسول الله صلى
الله عليه وسلم
"وكلكم مغفور
له، إلا صاحب
الجمل الأحمر"
فأتيناه
فقلنا له:
تعال: يستغفر
لك رسول الله
صلى الله عليه
وسلم. فقال:
والله! لأن
أجد ضالتي أحب
إلي من أن يستغفر
لي صاحبكم. قال
وكان الرجل
ينشد ضالة له.
[ش
(من يصعد
الثنية ثنية
المرار) هكذا
هو في الرواية
الأولى:
المرار. وفي
الثانية
المرار أو المرار،
بضم الميم
وفتحها، على
الشك. وفي بعض
النسخ بضمها
أو كسرها.
والمرار شجر
مر. وأصل الثنية
الطريق بين
الجبلين. وهذه
الثنية عند
الحديبية. قال
الحازمي: قال
ابن إسحاق: هي
مهبط
الحديبية.
(إلا صاحب
الأحمر) قال
القاضي: قيل
هذا الرجل هو
الجد بن قيس،
المنافق. (ينشد
ضالة) أي يسأل
عنها].
{12}
Bize Ubeydullah b. Muaz
El-Anberî rivayet etti. (Dediki): Bize babam rivayet etti. (Dediki): Bize Kurra
b. Hâlid, Ebû'z-Zübeyr'den, o da Câbir b. Abdillah'dan naklen rivayet etti.
(Şöyle demiş): Resulullah (Sallallahu Aleyhi ve Sellem):
«Mürar yoluna kim
çıkacak? Gerçekten onun günahları Benî İsrail'in günahlarının affedildiği gibi
affedilecektir.» buyurdular. Derken oraya ilk çikan bizim süvarimiz (yâni) Benî
Hazrec'in süvarisi oldu. Sonra cemâatin hepsi geldi. Bunun üzerine Resulullah
(Sallallahu Aleyhi ve Sellem):
«Hepiniz affedilmiştir.
Yalnız kızıl devenin sahibi müstesna.» buyurdu. Arkacığmdan biz o adamın yanına
vararak :
— Gel Resulullah (Sallallahu Aleyhi ve Sellem)
senin için istiğfar etsin, dedik. Fakat o :
— Vallahi kaybolan hayvanımı bulmanı, benim
için sizinkinin benim namıma istiğfar etmesinden daha makbuldür, dedi. Bu adam
kaybolan hayvanını arayan biriydi.
13 - (2880) وحدثناه
يحيى بن حبيب
الحارثي.
حدثنا خالد بن
الحارث. حدثنا
قرة. حدثنا
أبو الزبير عن
جابر بن
عبدالله. قال:
قال رسول الله
صلى الله عليه
وسلم "من يصعد
ثنية المرار
أو المرار"
بمثل حديث
معاذ. غير أنه
قال: وإذا هو
أعرابي جاء
ينشد ضالة له.
{13}
Bize bu hadîsi Yahya b.
Habîb El-Hârisî de rivayet etti. (Dediki): Bize Hâlid b. Haris rivayet etti.
(Dediki): Bize Kurra rivayet etti. (Dediki): Bize Ebû'z-Zübeyr, Câbir b,
Abdillah'dan rivayet etti. (Şöyle demiş): Resulullah (Sallallahu Aleyhi ve
Sellem):
«Mürar yahut Mirar
yoluna kim çıkacak...» buyurdular.
Râvi Muâz'ın hadîsi gibi
rivayette bulunmuş. Yalnız o: «Bir de baktık o adam kayıp hayvanını aramaya
gelen bir ıbedevî imiş.» demiş.
İzah:
Seniyye, dağa çıkan
sarp yol, demektir. Bazıları iki dağ arasındaki yol mânâsına geldiğini
söylemişlerdir.
Mürar, mirar ve merar
acı yemişi olan bir ağaçtır. Burada ondan murad; bu isimle anılan bir yerdir,
Bu yer Hudeybiye'ye yakındır. Resulullah (Sallallahu Aleyhi ve Sellem) Mürar
yoluna kim çıkacak diye sorması, ya çıkılması güç bir yer olduğu yâhut düşman
oraya yakın bulunduğu içindir.
Kızıl devenin sahibinin
Ced b. Kays olduğu söylenir. Bu adam münafık idi.